معرفی انواع جاذب های رطوبتی و نحوه عملکرد آنها در سیستم های سرمازا

سایت دیفراست www.defrost.ir مرجع تعمیرکاران لوازم خانگی

برای عضویت در کانال تلگرام ما ؛ روی نوشته زیر کلیک نمایید

(کافی است برنامه ی تلگرام را روی کامپیوتر خود نصب نمایید تا با کلیک روی نوشته ی زیر مستقیما به کانال تلگرام ما بپیوندید)

کانال تلگرام گروه تولیدی دیفراست

defrostgrop@

 

 

جاذبهای رطوبتی:

مواد رطوبت گير , در رطوبت گير های خطوط لوله مكش و مايع سيستم های سرد کننده قرار می گيرد

تا محتويات آب و رطوبتی سيستم را جذب کند.بعضی از مواد رطوبت گير و جاذب رطوبت معمول عبارتند

از :

1- آلومينای فعال شده

2- سولفات کلسيم

3- سيليكاژل

4- آلوميناژل

5- شبكه توری(سرند)بسيار ظريف و مولكولی

بيشتر اين رطوبت گيرها ,رطوبت , رسوبات و اسيد های مواد سرما زا را جذب می کند.رطوبت گير ها

معمولا در مسير لوله حامل مايع سرما زا و در نزديكی سوپاپ کنترل جريان ماده سرما زا قرار می گيرند.

اين مواد و وسايل بايد حتی الامكان در جای خنك قرار گيرند .زيرا گرما می تواند باعث جدا شدن مجدد

رطوبت از آن ها و مخلوط شدن آن با ماده سرما زا شود .

رطوبت گير حامل مايع سرما زا بايد در حالت عمودی سوار شود و ماده سرما زا از پايين به بالای آن

جريان يابد.اين رطوبت گيرها تا زمانی که قدرت جذب رطوبت خود را از دست نداده اند در مدار باقی

می مانند.

پس از پيش آمدن سوختگی سيم پيچ های موتور، معمولا يك واحد رطوبت گير بزرگ در مسير لوله

برگشت به کمپرسور قرار داده می شود.اين رطوبت گيرها نيز معمولا عمودی سوار شده و جريان

مايع سرمازا در آن ها از بالا به پايين است تا امكان عبور روغن از آن آسان تر باشد . رطوبت گير های

لوله برگشت را معمولا پس از پايان نظافت داخلي سيستم, از خط خارج مي کنند. رطوبت گير های

اشباع شده را نبايد با گرم کردن فعال نمود.

راندمان يك دستگاه سرد کننده تجارتی تا حد زيادی به نظافت داخلی آن بستگي دارد. فقط روغن

و ماده سرما زای تميز و عاری از رطوبت بايد در سيستم جريان داشته باشد.تمام ذرات خارجی و

رطوبت آب بايد از ماده سرمازا جدا گرديده و يا در محلی که ايجاد مزاحمت و ضرر به دستگاه ننمايند

جمع گردد.

برای اين منظور از توری های سيمی،فيلتر ها و انواع مواد جاذب آب استفاده می شود. اين قطعات

ممكن است به صورت جداگانه در سيستم قرار گيرند و يا همگی در يك مجموعه جمع شوند .

اگر مواد جاذب رطوبت ظرفيت کافی برای جذب بيشترين و کمترين حد محتوی رطوبت داشته باشند

و کاملا احياء شده باشند می توانند ماده سرما زا را عاری از رطوبت و تميز نگه دارند.رطوبت گير

معمولی، گاه مايع مستقيما از آن عبور می کند، از يك لوله (برنجی،مسی،فولادی) مملو از مواد

شيميايی جاذب رطوبت تشكيل شده است. در اين رطوبت گير عمل جذب رطوبت مستقيم و بدون

تغييرات شيميايی است،مانند آلومينای احياء شده يا سيليكاژل و يا همراه با کمی تغييرات شيميايی

است,مانند سولفات کلسيم.

در هر دو انتهای لوله معمولا يك فيلتر نصب می شود و اتصال لوله يا لاله ای است و يا لحيم کاری.

يك نوع از رطوبت گير های متداول برای هميشه در مسير لوله مايع باقی می ماند و فقط محفظه ماده

شيميايی آن تعويض می گردد.

متداول ترين مواد جاذب رطوبت عبارتند از آلومينای احياء شده نوع H يا F , سيليكاژل و سولفات کلسيم

کلروکلسيم زمانی به فراوانی مورد مصرف بود.ولی امروزه به مقادير زياد مصرف نمی شود.رطوبت گير

ها معمولا در خطوط حامل مايع نصب می شوند.رطوبت ماده سرما زای 12-R بايد تا حد 15 قسمت

رطوبت در يك میليون و رطوبت 22-R تا 25 قسمت در يك میليون قسمت ماده سرما زا به بالا است.

تجربه نشان می دهد که اگر مقدار رطوبت در سيستم از 25 قسمت رطوبت در يك میليون قسمت ماده

سرمازا کمتر باشد , احتمال زنگ زدگی, تجزيه روغن و سوختن موتور تقريبا به طور کامل از بين می برد.

در موقع تميز کردن يك سيستم سرد کننده چهار کار مهم و ضروری و اساسي زير بايد انجام شود:

1-گرفتن آب

2-گرفتن اسيد

3-خارج کردن ذرات جامد

4-داشتن وسيله ای که نشان دهد کار جذب رطوبت تمام شده است

 

رطوبت گير ها معمولا سه کار اول را انجام می دهد و برای انجام قسمت چهارم عمليات به وجود يك

رطوبت سنج نياز است. چون روغن رطوبت خود را به آهستگی از دست می دهد و عايق سيستم های

بسته احتمالا مقداری رطوبت در طول زمان رها می کند.رطوبت گير ها بايد برای هميشه در سيستم

باقی بمانند.

دستگاه های رطوبت گير مانند يك اسفنج عمل می کنند، ولي اگر کوچك باشد,هنگامی که کاملا

اشباع شود،نخواهد توانست رطوبت ماده سرما زا را کاملا جذب نمايد.استفاده از رطوبت سنج تنها

راه امن آگاهی از اين وضعيت است،به خصوص در مورد دستگاه های تهويه هوا که يخ نمی زنند.

رطوبت نماهای مختلفی وجود دارند.يك نوع آن در صورت مرطوب بودن سيستم در حد خطرناك , به رنگ

صورتی در آمده و در صورت ايمن بودن سيستم از نظر مقدار رطوبت به رنگ آبی در می آيند.رطوبت گير

های ماده سرمازای 22- R بايد سه تا پنج برابر رطوبت گير های مخصوص ماده 12- R برای مقادير

مساوی ماده سرمازا باشند.هر چه ظرفيت جذب و حلاليت آب در ماده سرمازا بيشتر باشد, رطوبت گير

بزرگ تری مورد نياز خواهد بود .

پاسخ بدهید

ایمیلتان منتشر نمیشودفیلدهای الزامی علامت دار شده اند *

*

error: قابل کپی برداری نمی باشد!